"SuMaN SuDhA"

अर्थहिन प्रेम पत्र ः घाउ
नर्मिला मिठो सम्झना अनी अदृष्य मायाका सौगातहरु ।
अल्पकालीन जिन्दगीको दिर्घकालीन न्यानो माया सदा खुशी रहनु जिन्दगीका अनमोल तृप्तीहरु पुरा गर्न कोशीश गर्नु । जीन्दगीका तीता मीठा सपनालाई सपनामा नै राखी एक मुठी श्वास लिएर बाच्दै थिएँ बाच्दैछु र बाँचिरहने छु जब सम्म तिम्रो याद तिम्रो माया मेरो मनसपटलमा अटल अमर रहनेछ ।
लेखीरहनु पर्ने नितान्त कतै देखिदैन् तैपनि जीन्दगीका आरेाहअबरोह अनि उकालीओह्रालीसँग आत्मासाथ गर्दै जादा जीबनलाई अहिले बमगोलालन्चरहरुसगं भिडाउदैछु । जन्माउन नपाउदै टुहुरो भइ निमोठिइ अपाÚ्घ भएको हृदयबिदारक घातक घाउ बोकी यो मरुभूमिमा मृत्युसँग लडदैछु ।
खै आजभोली किन हो तिम्रो उपस्थति देखिदैन इन्टरनेटमापनि । दुइ चार अफ लाइन म्यासेजहरुका साथ तिम्रो तस्विरपनि पाएँ । त्यहि तस्वीर नयनमा उभाएर तिमीसँग तिता मीठा कुराहरु गर्नु मेरो दैनिकी नै बनेको छ । फुस्कीनै लागेका मधुर मुस्कान सुकीलो मुहार चन्द्रमा भन्दा कम देखिदैन । नर्मिला आजभोली सँर्घषमा छौ कि कसो पातलो भइछौ ज्ास्तो लाग्यो मलाइ । किन हो पीर चिन्ता नलीनु आप्ाु्नो स्वास्थ्य ख्याल राख्नु । तिमीसँग कुरा गर्न यो मन आतुर हुन्छन् । अनेकौ भावनाहरु त्ाछाड मछाड गर्दै उल्ार्ीन्छन । ओछा्यानमा पल्टीदा यि नयनहरु तिम्रै तस्विरमा गइ अडिन्छन् अनी मस्तिष्कले उही प्रश्न्ा सोधिहाल्छ तिमी कहा छौ के गर्दै छौ कसरी चल्दै छ बैबाहीक जिवन मसँग पुरा नभएका चाहानाहरु पुरा भए जस्तो लाग्छ म कल्पीन्छु भने तिमी मेरो कल्पनालाइ साकार बनाइरहेकी होली । एक चुम्वनको लागी कुमले गाला छोप्ने रानीलाइ अहिले खुल्यआम लाम्पसारीन स्वतन्त्रा मिलेको छ । तिमीलाइ अँगालेर सँसारको चित्र कोर्छु तिता मिठा बात गर्छु व्यूझिदा आफै रित्तो हुन्छु । यस्ता यस्तै कल्पनाहरु तिमै्रसाथ लुटुपुटिन थाल्छ अन्तमा आफुले आफैलाइ धिक्र्कान शिबाय के हुदैन । मरुभुमी भएको जिन्दगी हरीयालीको कल्पना गर्नु बाहेक अन्य के नै छ र । कसैको मोहमा मान्छे पुरै कवि हुदोरहेछ । तिम्रो सम्झना आउदा कोरीएका भावानाका क्षणहरु कथा कबिता बनी उही कपीका पन्नाका अडिक रहेका छन् ।
भेट हुनु नै छुटिनको लागी हो । यो सँसारमा कोहि कसैको जिन्दगी भरीकालागी एक अर्काको साथ रहन सक्दैन । समयले नै तिम्रो र मेरो भेट गरायो फेरी उही समयले बिछोडको नमीठो घाउ लगायो र त्यहि घाउ सम्झना स्वरुप अहिले मिठो कल्पनाको सँसार बनाउने साधन बनेको छ । तिमीले यि दुइ चार अफलाइन म्यासेजमा किन मेल नगरेको फोटो पठाउ भनेकी रहेछौ । इमेल फोटो पठाउन ढिलो गरेको पक्कै होइन । मनमा अनेकौ तरÚ्घहरु आउछन् । कसैलाइ पनि म प्रतिको गुनासो नराखौ भन्ने सोचले यो कदम चालेको हुँ । फेरी पनि एक त तिमी पारिवारीक भइसकेकी छौ । तिमीलाइ म मरीसकेको लाशको तस्विर पठाएर त्यहि तस्विर भुत बनि बार बार तिमीलाइ डस्यो भने गल्ती मेरै हुन्छ । जुन दिन देखी तिमी नया जिवनसाथीसँग बाधिन पुग्यौ त्यसबेला देखी नै मेरो ह्दय मरिसकेको थियो त्यैपनि जिउदो लाश सरी बाचिरहेको छु ।
म भन्दीन कि तिमीले धेाका दियौ भनेर तिम्रो वियोगमा दिनडाहाडै नशामा डुबेर दुनियालाइ देखाउनपनि जान्दीन साथमा हुदा त लुकी चोरी लाएको माया बिछोडमा किन प्रर्दशन गर्नुपर्यो र होइन पिउनका लाग्ाी वाहाना मात्रै हो जस्तो लाग्छ । म मा त के नै छ र बिल्कुल खाली छु नर्मिला । ह्दयविरक घाउ चहराइरहेका छन एक तन्कारले सदा सदाको लागी । तिमी जब पराइको भयौ त्यो दिन देखी यो मनमा चन्चलाताले बास पाएन जाहा गएपनि सँसार सुन्य लाग्यो । गाउलेहरु मलाइ हेरी कानेखुशी गर्न थाले । त्यसैले कसलाइपनि थाहा नै नदिइ परदेशी भएँ । परदेश आएर पनि त्यहि त रहेछ जति टाढा हुन्छु निश्ठुरीको माया त्यति गाडा हुदोरहेछ । सबै तिर बाट हेला भइ कसैको माया पाउन नसकेकेा म अभागी कसरी विदेशमा आएर मायालु अनी चोखो बन्न सक्थेर । यो दुखी लाइ दुख पाउन लेखेको जाहा गएपनि नछोडने रहेछ । समाज स्वार्थी छ व्याक्ति स्वार्थी छ यसै स्वार्थी सम्ााजमा हुर्कीएकी तिमी कसरी चोखो बन्न सक्छौ र । तिमीले भुल गरेकी होइनैा मेरो माया मा नै खोट रहेछ । चाहेको सबै चिज पाउनैपर्छ भन्नेा पनि केहि छैन । यति लेख्दैमा तिमी नसोच सुमनले माया मरेछ भनेर । माया त गाडा छ सागर भन्दपनि गहिरो खुल्ला आकास भन्दापनि फराकीलो अन्नन्त अन्नन्त सम्मको लागी । जसले मलाइ माया गर्न सीकायो उसैलाइ भुलीयो भने सीकाउनुको अर्थ होइन र मपनि त्यस्तो भुल्लकड त छैन नी । तिमी साथ हुदा दुइ दिनको जस्तो लाग्ने जिन्दगी अहिले त्यहि जिन्दगीले मोड मोडमा ठक्कर दिदा लामो लागेको छ । खबरहरु यस्तै हुन तर तिमीसँगको सँगतले केही भावुक बनि यो मनलाइ हल्का भएपनि शाहानुभुति मीलेको अनुभव भएको छ । तिमी जस्तो साथी पाएर म यति खुशी छु की अब मलाइ जीवनको मोहपनि छैन । सबै कुरा बाट सन्तुष्ट छु । तिमीलाइ थाहा नै होला जिवनको मोह नहुनु भएको मृत्युमुखी हुनु हो । भनि राख्नु त नपर्ला तैपनि एक साथीको नाताले यि शव्द पुन दोहोराउदैछु नर्मिला तिम्रो जिन्दगी राम्ररी चलाउनु पारिवारीक भएपछि जिम्मेवारी थपिएका होलान् । बिगतको कुरालाइ सम्झेर बर्तमानलाइ धमिलो नपार्नु । म मरीसकेको लाशलाइ कल्पेर जिन्दगीको एक क्षणपनि बर्बात नपार्नु । ल त आजलाइ ओझेल पर्न चाहान्छु बाकी अर्काे पत्रमा तर धेरैपछि किनकी यो दुखेको घाउलाइ पटक पटक कोट्टाइ नुनचुक दल्न चाहान्न । ज्यादै दुख्देा रहेछ बिछोडका घाउहरु । ब्ारु बिष पिइ एक छिन छटपटिएर मर्न सजिलो होला तर बिछोडको घाउ सहन ज्यादै गाह्ो हुदो रहेछ । रुन्छु कराउछु जति रोए कराएपनि सुनीदिने कोहि छैन । आखामा आशु रित्तिएपनि आशु बगेपनि डेाब गालामा नबस्दोरहेछ सम्झनाका ज्वारभाटाहरु यो सानो कागजको टुक्रामा कोरीएतापनि छटपटि त आखिरी मुटुमा नै हुदोरहेछ । मेरा दिनर्चाय त यसरी नै बितिरहेको छ र वित्नेछपनि । पहिलो माया मा नै ठेश लागेपछि अर्को नया बनाउनलाइ मन मरिसकेको छ । त्यैपनि तिमीले भने जसरी जिन्दगीले एक बाटो बिराएपनि अरु बाटाहरु आउछन त भन्यौ तर मेरो जिन्दगीमा त्यो नै अन्तिम बाटो रहेछ । बाटोहरु त आए नआएका होइन तर तिमीले देखाएका बाटो भन्दा भिन्न बिल्कुल फरक जहा तिम्रो मेरो मायाको कुनै अश्त्तित्व नै छैन । त्यो सँसार मेरो लागी विरत्तिएकॊ छ कतिन्ज्ोल यसरी बिताउन लगाउछ समयले विताइदीउला तर तिमी भने आफनो राम्रो गर्नु बनिसकेको घरलाइ सम्माल्नु सधा खुशी रहनु तिम्रो खुशी नै मेरो शान्तोनाका प्रसाद हुनेछ ।

सुमन बगाले